Zofia z Kostków
Opalińska, żona Piotra Opalińskiego z Sierakowa
„ Śmierć zabrała go (Piotra Opalińskiego) ze świata
żywych 17 stycznia roku Pańskiego 1624 ku wielkiej rozpaczy wszystkich. I
chociaż zamiary miał święte i zbożne, uprzedzony przez śmierć nie mógł w żadnym
razie zlecić doprowadzenia sprawy do końca. Mimo to Jaśnie Wielmożna Pani
Zofia, pochodząca z najszlachetniejszego i prastarego rodu Kostków ze Sztemberku,
wojewodzina poznańska, starościna pobiedziska, śremska etc., małżonka zmarłego
fundatora, a następnie wdowa po nim, matrona wielkiej pobożności, oddana Bogu,
niezwykłą łaskawość okazująca ubogim, a szczególnie przychylność Braciom
Świętego Franciszka Obserwantom, jaśniejąca ponadto wieloma innymi cnotami,
uznała, że Bóg powierzył jej opiekę nad całą posiadłością i wzięła do siebie
zadanie postawione przez jej męża. Bez wahania duszą i ciałem zaangażowała się
w rozpoczęte przedsięwzięcie wzniesienia budynku i wreszcie przy Bożym
błogosławieństwie przeprowadziła od fundamentów aż po sam szczyt budowę
kościoła, która upragniony i szczęśliwy koniec znalazła w roku 1639.”
Kronika Konwentu
Bernardynów Sierakowskich zapisana w latach 1624 – 1819, Muzeum Zamek
Opalińskich w Sierakowie 2015, s. 25.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz